پارادوکسی است میان مادی گرایی و معنا، که انحطاط را نشان می دهد اما از اصالت صحبت می کند و به تجلی می بالد و نشانه هایی از فروتنی دارد. به ما می آموزد که فراتر از ظواهر بنگریم که آنچه مهم است اغلب نا پیداست.
تجربه ای است شبیه به ایستادن در بیشه زار و دیدن سایه های کمرنگی از انبوه بافت های متفاوت لایه ها و رنگ های متنوع از چوب و برگ و پوست درختان که همه با هم یکی شده اند.
رایحه اولیه: صمغ لامی، پچولی
رایحه میانی: وانیل ماداگاسکار، بنزوین
رایحه پایه: چوب گایاک، عود، اوسمانتوس، کندر، دانه تونکا
خانواده بویایی: وانیلی – کهربایی
